Klompenmaakster Nicole van Aarle uit Aarle-Rixtel meldt zich aan voor de Knippenbergprijs 2025.
Nicole van Aarle is de eerste vrouwelijke klompenmakerster in Nederland en woont in Aarle-Rixtel.
Haar toelichting: “Met trots kan ik zeggen dat ik de vijfde generatie ben die dit prachtige ambacht uitoefent. Het klompenmaken is mij met de paplepel ingegoten. Van kinds af aan stond ik al in de werkplaats bij mijn vader of op locatie waar hij was uitgenodigd. Bijna elk weekend mocht ik mee als hij op pad ging om klompen te maken. Luisterend naar de verhalen van mijn vader en kijkend naar hoe uit een eenvoudig stuk hout een klomp ontstond.
Voor mij is klompenmaken veel meer dan werk. Het is een stukje familiegeschiedenis, een traditie die van generatie op generatie is doorgegeven. Iedere klomp die ik maak, elk verhaal wat ik mag vertellen draagt die geschiedenis met zich mee: de handigheid van mijn voorouders, de liefde voor het vak en het respect voor de natuur en het materiaal.
Tegelijkertijd zie ik dat ons ambacht steeds zeldzamer wordt. Steeds minder klompenmakers blijven actief. De laatste jaren zijn er helaas in hoog tempo steeds meer klompenmakers handmatig en machinaal gestopt, omdat ze geen opvolging kunnen vinden. Dit terwijl de interesse naar het klompenmaken zeker niet minder wordt. Juist daarom voel ik een sterke drijfveer om meer te betekenen voor dit vak, door te onderzoeken hoe we samen dit erfgoed kunnen behouden en doorgeven.
Daarbij kijk ik ook nadrukkelijk naar de toekomst. Het informeren van scholen door middel van duidelijke handleiding en materialen, zodat kinderen dit levende erfgoed zelf kunnen zien en ervaren, staat hoog op mijn lijstje. Daarnaast droom ik ervan een opleiding voor nieuwe klompenmakers nog beter op te zetten om een handboek te maken en deze uit te brengen, zodat dit ambacht niet verloren gaat maar juist weer nieuw leven krijgt. Ook werk ik veel met museums om daar meer leven in te krijgen dan enkel foto’s en materialen te laten zien. Zodat de vrijwilligers daad werkelijk ook het ambacht kunnen laten zien. Op die manier hoop ik niet alleen het verleden te eren, maar ook een basis te leggen voor de generaties die na mij komen.
Het thema immaterieel erfgoed raakt mij, omdat het precies omschrijft waar mijn inzet om draait: het bewaren en doorgeven van een traditie die niet in boeken of stil staande museums te vangen is, maar leeft in handen, harten en verhalen. Met mijn werk hoop ik jong en oud te laten ervaren dat erfgoed geen verleden tijd is, maar een levend deel van onze samenleving.”
